Şimdi Bir Utançtır KahkahaSoğuk camlara konan, bir yaralı kuş görürsen yaz yoksunu Tut yüreğinden ten kafesine at sarmala onu Eylül bakışlı çocuklar vardı, sonbahar gülüşlü annelerin yanında, Babasız iklimler de olurmuş Yazarken şair... Kalemi titrek dokunuşlarla,imtihan diyor Eziliyor kaldırımları kentin Sokaklarda izbe düşler yürüyor Her hayat bir romandır zaten, baş kahramanı biz olan. Yaşamış gibi yaparak günü tüketeceğiz çileli ömrü Ya o kan kokulu duvarlara yaslanıp ağlayan mazlumun ahı Zalimin zulmüne yaralı bir ceylan gibi güz döken çocuk Oysa ki; çırpınır göğsünde telaşlı oyunlar Oyunsuz büyüyen acıdır şu kanlı gecede Utanç çığlıkları sessizce gömülüyor zamana Avuçlarda umut dillerde ancak bir teselli oldu dua Ne zaman durmadı ki boğazıma lokma Yutağımda düğüm düğüm hıçkırık Ben ağlayayım sen kahkahayla gülmelisin çocuk Şimdi bir utançtır kahkaha Dünya coğrafyasında bunca acı varsa Acıyı tasarlayıp oynasın o kahrolası millet Sanmasın bu devran böyle sürecek Kazdığı mezara kendi düşecek Düş mazlumun yakasından hep belaydın hep illet. Nuray AYHAN... |