Dostluğun özü
Derde düşenlere elini veren
Ordusuz kalmıyor gönül sarayı Sabahı görmeden dolmasın süren Canın sıkıldıkça atma narayı Sevdası serinde tüter her daim Onuruyla yaşar gönülde kaim Firdevs-i alada o cana naim Suyun ortasında yakma çırayı Sevgi deryasının gönül gemisi Nefret karşısında aşkın hamisi Gecenin içinde nurun lemisi İyi dost gönüldür açma arayı Bir katre içinde aşkı bulmalı Sevgi meclisinde gönül kılmalı Feleğin elinden vakit çalmalı Kimseye yük olma öde kirayı Dost terazisine hoşnut gelesin Edep erkân ile gönül dilesin Sözün güzelliği özdür bilesin Gönül yükü inip tartsın darayı Caneli ırmaklar deryaya akar Hak dostu olanlar nefsini yıkar Anlının akıyla mahşere çıkar Neyler ki gerçek dost pulla parayı |