Gün koparken sis perdesi telinden
Akar suların şavkı yakamoz gözlerinden
Durulur gönül hüzünlerinden sıyrılıp
Gecenin mâteminden
Soluk benizli boz/kır da seller

İskelet misali yalvarışta
İçleri boş ayakta ölü sanılan ağaçlar
Yakarışlarının hicranı okunurken dallarda
Yılların ağırlığı saklı kovuklarında

Bir yorgun bakışlı kuş gözünden okurum
Merakından zoraki açık tutşundandır o da
Hoyrat bir rüzgârın tokadı ile oluşan çıtırtıda
Ürken yavru ceylan misali yürek çırpıntıda

Bir fasıl daha biter
Susmuş konuşkanlığımda

Hüzünleri örtü yapıp sarınırken gönlüme
Dil vermeyip taşa kuma ve dala
Çiçek böcek ağaca
Şahitlik ettirmeyen Rabbime sitemle
Gece bağrından kara yazgıya isyan içinde
Ağlayan avuçlarımla sığıp yine sana
Derman nidasıyla ıslanmışlığında ayaz yanaklarım
Yağmur olup boşalmanın sağnağında
Kabarmış topraklarca ağırdır gözlerim
Kirpiklerin tuzlanmış aralığından sızar bakışlarım
Çaresizliğim sonunda bir ışık bir nur ararım
Oysa
O/nur benim özümdür kaybetmekteyim.

Kiraz çiçeği