Kalbimin Enkazına Bile Gömmedim Ben SeniReddettin sevgimi Çektin gittin Dönülmez akşamların karanlığına Beni bıraktın çektin gittin Giderken hiç mi düşünmedin Arkamda kalan ne olacak diye Çok mu mutlu oldun giderken Bir zulüm gibi çektin gittin İçimde yanan kor alevleri görmeden Terk ettin gittin Gittin de sustu gündüzüm gecelerim Seni yazmaz oldu kalemlerim Seni anlatmaz oldu mısralarım Gönlümde ne varsa senin adına hepsi yok oldu Sokaklarımı gecemi hasretin sarıyor kor alev Seni aldatan şehirlere kaçtın gittin Aktı mı bensiz nehirlerin Açıyor mu bensiz çiçeklerin Boş ver kime söylüyorum ki ben Sabır çiçeklerini Sabırla yetiştirmeyen birine ne anlatıyorum Yoluma celladını koyup gidene ne anlatıyorum Kapatıyorum kapımı sana ve yoluna Gir artık kimi sevdin ise koluna Geri dönme sakın gözü yaşlı sokağıma Sen kokmuyor artık sokaklar İhanetin kokuyor küf kokar gibi Güvercinler uçmuyor artık Leş kargalar uçuyor gökyüzünde Gözlerini karartın gittin Bu defteri de burada kapatıp gittin İsyankâr bir bakış ile beni boğdun terk ettin Kalbimin enkazına bile gömmedim ben seni Oraya da layık değilsin harami bakışlarınla Şimdi ikimizde uzaklardayız Sen ayrı bir dünyada Bense ihanet ile bıraktığın hayatı hazım etmeyen çalışıyorum Mehmet Aluç |