İsa'nın tanrısallığını inkar eden cesur Gotlar'ı hatırlamak güzeldi. Önce Bizans'ı yağma edip sonraki yıllarda da Batı Roma İmparatorluğunu yıkmaları tarih kronolojisinde isimlerini , kendilerini kabul edemeyenlere inat , kazıya kazıya yazmaları bir bakıma takdire şayandı. Her ne kadar kimi tarihçilerce İsa'nın tanrısallığını inkar etmeleri nedeniyle ateist olarak nitelendirilseler de ve daha sonra Ostrogotlar ve Vizigotlar olarak ikiye ayrılmalarını da bu ateistliğe bağlansa da biz yine de onların evrenin yarattığına tapınmaya karşı çıkmaları felsefeleri nedeniyle seviyoruz nacizane.

Şiire gelelim..

Şiirin anotomisi hakkında Sayın Şükran Ay gerekli açıklamaları yapmış zaten. Kendisine saygılarımı ve sevgilerimi iletirim. Ben şiirin felsefesi hakkında görüşlerimi belirtmek istedim.

Hayat bir oluş halidir. Ne yaparsanız yapın her şey ile uyumlu olmalısınız. Tökezlerseniz bir yerlerde hata yaparsınız ve hayat kırılır gider kendi halinde.


Bir yapıt , kelimelerinden çok o kelimelerin uyumu ile ön plana çıkıyor her zaman. Bir olayı , oluşu , olmuşu ya da olacağı okuyana anlatmak zor bir zanaat. Başından sonuna kadar ilk cümleden kopmamanız gerekir ki ; 'bu adam ne anlatmış ki' dememelisiniz. Bir de; şair ile aynı hayat görüşüne sahip değilseniz ya da geniş perspektif ile hayata bakamıyorsanız şiiri anlamayı geçtim okumamak için diretirsiniz. Bu nedenle zordur aslında şiir yazmak ve zevklidir de. Doğruları söylediğinde , dönemin putlarının işine gelmediği için asılan Sokrates'in nefes aldığı bu dünyada , okuyucunun önyargısızca yaklaşacağı bir şiir yaratmak herkesin harcı değil.

Bir dilin kelime dağarcığının yapısal olarak ne olduğunu teorik ve uygulamalı olarak anlatan ve sunan Leksikoloji (sözlükbilim)'nin zihinsel söz varlığı anlayışının , belli bir zaman diliminden günümüze yaptığı çağrışımlarının bir şiir içerinden okuyucuya anlatılmasının güzel bir örneğiydi şiir.

Bunlar Cumali Çorbacı'ya övgü değil ; övmenin ya da yermenin yeri burası da değil. Eminim ki buna ihtiyacı da yoktur. Anlatmak istediğim şey ; şiir de hayat gibi bir oluş halidir ve asla bitmez. Bu şiir bende bitmedi.

Kaleminize sağlık.
Saygılarımla..