Diyojen’in Aradığı Adam_Kendi kendimin yansımasıydı gördüğüm aslı gölgesine benzeyen her mutant da bir yaşam formuydum özne siz kendi kendimin masalıydım dedem korkutmuştu geceyi kendi kendimin ürpertisiydim okumasıydım yoğun sesizliğin kendi kendimin yalnızıyıdım kendi kendime hümünal bir sızıydım kendi kendimin diğeriydim kürdüydüm ana tarafından çocukluğumu asıp gittigimde yoksul bir köy akşamıydı vakit kendi kendimin failiydim legal sınırlardan geçip tanrının vaad etmediği topraklara göç ederken- kendi kendimin ihbarıydım kendi kendimin suç mahali kendi kendimin tutarıydım hacz edilmiş şiirlerde. Kendi kendimin rüyasıydım hep düşerken uyandığım kendi kendimin yarı çapıydım kişi başına düşen her acıda kendi kendimin yarasıydım ne de olsa içime bakmak olası değildi sesin suya bakması gibi titreşen bir yüzdü çizgilerim tüm zamanların kum saatini kırmıştı sağır zangoç Kendime kehanetim Nostradamusdan önceydi.. CC_ |
kendi kendimin yarasıydım
ne de olsa içime bakmak olası değildi
..."
Ve ne de olsa sansürlüydük ve kendi kendimi, dilimizi de sansürlemeyi öğrendik, daha çocuk yaşta...
Ne yazık, ne büyük bir eksiklik ki; kaçırmışım okumayı derin, özgün ve nitelikli şiirlerinizi...
Geç de olsa, çok teşekkürlerimi bıraktım
Ve çok saygılar ola.