ayrılık VAKTİ
Ansızın gelip te çatınca ayrılık vakti
Yârin kollarında ayrılmadan ölesim gelir Sıcacık alnına koyarken veda busemi Dudaklarımdan tutuşup ta yanasım gelir Ömrümün son anına kadar beklerim derken Yaşlı gözlerini benden gizlemek isterken Ayaklarım sürüklenerek çekip giderken Hiç ayrılmadan hep yanında kalasım gelir Her anı asır olan uzun günlere bakıp Güneş ile mehtabı yerinde sabit tutup Saatin akrebini yelkovanını söküp Zamanı hep aynı yerinde tutasım gelir Bu son buluşmamız tekrar kavuşmamak ta var Bilinmez elbet te gün doğmadan neler doğar Bu ayrılık nasıl biter yıllar nasıl dolar Gittiğim yerlere senide alasım gelir Erhan DOĞANAY |