Eylül yorgunu düşler Hayıflanırken belleğimde Yokluğunda boş kalan kollarımı bağlıyorum Bağlıyorum ödünç deli gömleğiyle Kırk aşık biçmişti, Kırk kaçık dikiyor benimkini Küt ve kırık tek iğneyle
Her veda mektubumu ‘Bırakma!’larla bıraktım kör kapına Gecikmenin çıkardığı yangınla Ucu yakılmış mektupları Ah ümmi kesilen öğretmen, Açtın-açamadın zarfları
Ve anılar içimden kovarken beni Elinde vefadan taşlaşmış sözcüklerle Kovarken Neye sığınsam yüreğim dışında (şimdi)
Bu denli çokken az mı geldik aşka Ne yapmalı ey aşk ey varlık Yalıt umudumu yalandan Ey düş artık yalanı yanılt Yalanı yalıt aşkımdan
Şimdi yalnızlığımı kendine- Kalabalık sayan bu sokaktan Kendime gitme vaktidir Suydu yangınıma sevgisizliğin Kül hükmünü sürecek Affedilmezliğin kül
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Affediyorum... şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Affediyorum... şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
İNSAN KENDİSİNİ AFFDEBİLİYORSA NE GÜZEL.... ÇÜNKÜ İNSAN EN ÇOK KENDİSİNİ AFFETMEKTE ZORLANIR..... AFFETMEKSE ÖYLE HER YİĞİDİN HARCI DEĞİLDİR... YALNIZ BÜYÜKLER BİLİR AFFETMEYİ....SİZİN YÜREĞİNİZ VE VİCDANINIZ BU BÜYÜKLÜĞE ERİŞMİŞ BELLİ Kİ... SICAK BİR ŞİİRDİ...
Ve anılar içimden kovarken beni Elinde vefadan taşlaşmış sözcüklerle Kovarken Neye sığınsam yüreğim dışında (şimdi
belki... belki affetmemeyi öğrenmiş olsaydık sellerin ardında kalanlar yangından sonra kül olanlar bir daha olmayabilirdi...
taşları örnek almadık değişmezleri,gerçekleri daima yumuşattık. sonra birgün kalbi yok sandığımız hatta içinin çok soğuk olduğunu sandığımız kayaların üstünde,incecik çatlaklarda tutunmuş çiçekleri kocaman ağaçları görünce düşündük biraz... taşların içi soğuk olsaydı nasıl yaşardı o çiçekler,o ağaçlar.. ve keşfettik yosunun sevdasını o gariplerinde sevdası taşa aşık olmakmış
nasıl sarıp sarmalamışlar taşları...
kendi içimizde herşey.. yosun taşı affetmiş çünkü o yeşilmiş...
kendim! affediyorum kendimi... tebrikler... ve saygılar.....
affediyorum seni
//
ben kendimi affetsem
'o' affetmez beni..
zaten bende bıraktım kendimi
dipsiz kuyu önüne..