SÖZÜN RENGİ ÜŞÜYOR
Gözden uzak şehirde susup mahzun durursun,
Kaç bayram geldi geçti hatır gönül sormazsın! Aldığım her nefeste yar nabzımda vurursun. Düşlerinde görüpte hiç mi hayra yormazsın! Dilindeki baklayı çıkarıpta atmadın. Estirdiğin rüzgarı sol yanında tatmadın. Gelip geçen yılları hesabına katmadın. Son hüzün tablosunda bir empati kurmazsın. Sinemin beşiğinde hayalin sallanıyor. Hasretin ağacında ayrılık dallanıyor. Şenlenmeyen imgeler fincanda fallanıyor. Açtığın bu yarayı şifa verip sarmazsın. Özlemin paslı hançer, yüreğimi deşiyor. Takvimin yaprakları anılardan düşüyor. Sancılı sözcüklerde sözün rengi üşüyor. Sen sevdanın harcını içtenlikle karmazsın. Palaspandıras geçen ömür belimi büker. Kalpte cam kırıkları gözlerime pus çöker. Bildiğin o beldede kirpiklerim yaş döker. Ecel kapımı çalsa yetişipte görmezsin. |
Kalpte cam kırıkları gözlerime pus çöker.
Bildiğin o beldede kirpiklerim yaş döker.
Ecel kapımı çalsa yetişipte görmezsin.... İlhamınız daim olsun ömrüene bereket