vasiyet namekır kokan ayvaz rüzgar değdi saçma, gidişinle sarı hasretini ektiğim toprak, kuru yalvarış mısralar şiire, yazmadığım sesin baş harfi gözlerimde ki çığlık, tutunduğum dal ölü bakışların, azrailim yüreğindeki uçurumun kıyısı, şairiyim yalnızlığımın, kusursuzum sensizlikle ben... teni çürüyen ateşin rengine mayalı, ve bu gün adı mavi değil dünün, ne zaman ne de sızılarım, siyah dumanı üstüme örttüğüm namımla, karan_ lığım ben... tutsa(ş)k karan |
"Aşk"ile çarpan bir yürekle
Pes etmeden
Korkusuzca yaşamalı
Her defasında
Küllerinden yeniden doğmak için
Un ufak olmayı göze almalı insan
Hayata
Karanlığa
Ecele inat...
Hem
Ölüm dediğin ne ki...?
Alt tarafı
Bir avuç toprak...