şarkta ölüm meleği

gârbımda bitmez keder

her cihette insanlık ölüyor

mavi bir iklim kana bulanıyor

ayak altında ölüyor güller

dünler ve bu günler

d i n l e r


bir çocuğun masum çığlığında kayboluyor

kendimden geçiyorum

bir de insanlığın yok olduğu bir kentten

göç ediyor ruhum

acılarımı bir annenin eteğine iliştiriyorum

tek tek ölüp

top yekün gömülüyorum

sağım solum gelincik tarlası

iki dudak arası

babamın kurşunlanan duası



şah damarından kesiliyor büyümeyen yaşım

ahım ve yakarış

ulaşmıyor dilsiz sağır yüreklere

devşiriliyor içimin coğrafyası

devriliyor kentimin göz kapakları

sararan yüzümde kayıp bir gülüş

kayboluyor semada var olmayacak o düş

tırpanlanıyor o son gülüş



nefesim kesiliyor

kesiliyor serim

suskular hancerliyor bakışlarımı

teğellenmiş dudaklar içimin feryatları

sus ve suskular sizin

onur ve insanlık bizim olsun

b i z i m

--------------------------------

İnsanlığın yok olduğu şu günlerde gözler kör, kulaklar sağır, dillerse ağır

duyarlı kalem var olunuz

güzel paylaşım

saygılarımla

- n i t e r a-

Insanlık ölmüşse,
Neye yarar kafamız insanların baş sağlığı.

Harika bir final, başlı başına bir şiir.
Onların icraatleri sadece laf salatası, hamaset nutukları dost kalem
Bu gün ak dediklerine, yarın kara diyen bir anlayış karmaşasi
Harikasının kutlarım sizi

fon ve ses bir harikaydı...şiir de öyle...
öyle içten okudum ve dinledim ki;

tebrikler...saygılar...

neden bu kadar soğuk ki;
yaşamın sahte yüzü...