SonbaharŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Sonbaharın kaderidir sarıyı giyinmek
Beni yaz desem Kaç cümle eder ki varlığım Her aşk kendi masalını yazdırır Zaten ait değildik Göçebeydik Kaç Gönül’e girdik te Hangisini dergâh edindik Kime sorsan tanır beni Adım hüzün Kuru bir yaprağa bastığında duyulur sesim Çiğ tanesine benzerdi düşlerim Geceyle var olup günle son bulan Yine keyfim kederli bu günlerde İsyana tövbe edeli içime attım acılarımı Kördüğüm boğazımda Tadım tuzumda yok bu aralar Yine avaz avaz susmak düştü payıma Ne kadarmıydı darası Acısı dinmeyen yokluğun kadar Ne kadarını mı aldım Darasını koyamadığım sevdan kadar Nemi kaldı geriye İlkini sen aldın Sonu bana kaldı Adı nemi oldu hüznün Tabiki yine sonbahar Can Cezayir AYDEMİR |