Belirsizdi eşkâller öncesinde,
Biraz dağınık idi biraz yıkılmış
Hanidir atmayan kâfir yüreğim.
Son sanmıştım o günü
Bitti bellemiştim
Sevginin kor sevincini
Duyumsadığım, kendimi bildim bileli.

Meftun olmuştum bir kez aşka
Kanıksamıştım doya doya.
Kırıktı düşler,
Sür git hayaller her şeye rağmen
Emsalsiz bir tapınak
İki yüreğin birleştiği.

Mutlak değerden sıfıra tekabül
Sonsuz bildiğim o tahayyül.
Dur, dedi zaman
Asla kıpırdama,
Bırak iki kere de olsa
Gösteriyorum doğruyu.

Sınırsız sanmıştım
Kulaç atarken ve yıkanırken
İnci taneleriyle.
Gözden değildi dökülen
Yüreğin feryadı idi
Sürerken o ahenksiz devinim.

Kıt kanaat geçiniyordum öncesi
Dirayetsizdi bir o kadar
Gönül bildiğim
Çağlarken düş ertesi.
Yine yeniden sever mi insan
Bin kez tökezlense de o tümsekte.
Mecali de dermanı da veren Yaratan
Ve sevmeyi öğreten
O sünepe yalnızlık sürüp giderken.

Ne başka bahara ne de yarına
Günü yaşamak varken doya doya
Sillesini yediğim yaren bildiğim
Darbesi belki de hükmedildiğin
Yaşanası ahret öncesi
Kıymet vermesen de.

Bir yakarış Tanrı’ya
Tecellisi döngünün
Ne varsa arda kalan
Sıkı sıkı sarıldığım.