(Bilinmedik bir hüzün var içimde ,
Ortalıkta Bir gariplik kol geziyor..
Ya ben fazlalığım bu şehirde
Ya da biri eksik...
Sormalı mıyım gece kuşlarına o nerde diye.
Kuytulardaki sahipsiz adsız siluete .
Keşke mi yoksa neyse mi demeliyim hayatıma devamda…)

Şimdi bu şehirdeki sana ait tüm anıları yaktım,
Savurdum küllerini her bir köşesine .
Kapattım bir bir kapıları ,
Kaldırdım sana ait her ne varsa yaşanmışlıkları
tavan arası tozlu raflara.
Tüm sayfalardan sildim adını,
Sildim resimlerdeki yüzleri,
Yırttım bir bir sen kokan mektupları.

Ve…

Şimdi bu şehrin sisli ışıklarını
Söndürüyorum ,
Arındırıyorum çürümüş kokuşmuş duyguları ,
Sol yanımdan…
Sokak çocuğu misali kimsesiz yüreğimi
parçalıyorum lime lime kan revan ellerimle…

Sessiz gölgelerde kalan sevdiceğim

Gözlerim ferini kaybetti akıttığı zehri yaşları,
Son durağın olamadı sol yanım ,
Bulacağını umdu sevdanın hasını .
Dövüyorum şimdi sinemi ,ağıtlar dilimde,
Hazan öyle bir esti ki
Acıtıyor canımı.
Sonra öyle sessiz ki bu şehir,
bakıyorum uzaklara,
derinden iç çekiyor sızlıyor yüreğim.
Ağrıyor duygularım …

Küsüyorum …

Şimdi bu şehri yakıp yıkıyorum.
Yarına inat,
Sonsuz sanılarak yaşanan aşklara inat
Gözlerim özlüyor ufuktaki gökkuşağı rengi düşlerini,
Kulaklarım özlüyor yumuşak içli sesli şarkıları


Siliyorum zaman tüneli yaşamımdan
Acısı cam kesiği yarası yüreğimin …
Şimdi bu şehrin hasretini kaldırıyorum sokaklarından,
Süzülüyor ay ışığı ardı gölgeler
Kuytularda nem kokan kaya diplerine
Korkularımı saklıyorum…

Sessiz suskun kalan sevgili ;

Konuşuyorum rüyalarımda seninle
Anlatıyorum kırgınlığımı hayata ,
Şimdi bu şehrin en ücra köşeleri mekanım
Ruhum bir başka giyiniyor ,
Acıların izleri.çıkmıyor girdapta dönüp duran yüreğimden
Senden önce tanımadı ki bu yürek sevdayı
Senden sonra tanıdı acının en koyusunu…


( Şiirimi Uğur böceğine layık gören Seçki Kuruluna teşekkür ederim....