GİDEN BENkaranlık en koyusundan en zifirisinden geceme çöker ağılıkları kederlerimin gölgeler ışıksız gider ardın sıra seslerin gün puslu , dağılmıyor usumun bulutları güneş küskün perdelenmiş ışıkları, gölgeler yalnız gölgeler korkar yitirince bin ben olan bedenleri , zifiri karanlığa sarılır can diye yeri dolmuyor giden benin neydi ki böyle eksilten yüreğimi Öfkeliyim kendime Öfkeliyim zamana Sil baştan dönülmüyor ki günün ilk aydınlığına. 10 kasım 2017 |
Sesinize sağlık tebrik ederim saygılarımla