Düşüp Kaldım Hayatın En Olmadık YerindeKirletilmiş sözler yıkamayla arınır mı Küflenmiş düşler yağlasam ağarır mı Bu hangi ağır cezanın lekesi Dağlasam kabuk atar mı _____________________________ DÜŞÜP KALDIM HAYATIN EN OLMADIK YERİNDE Eteklerimde kurtlar çakallar ulurken Düşüp kaldım hayatın en olmadık yerinde Güneşi hapsettim zindanlara Minicik avuçlara bile sığamaz oldu ışık En ücra köşelere sızamaz oldu Bahar beklenirken takvim yapraklarında En keskin zemheriler hükümdar oldu Gemiler kalktı bir bilinmez limana Gemiler… Kara sisler arasında Bir çakal uğultusuydu sanki salınan ortalığa Bir yara ağrısıydı sızım sızım sızlayan Masalardaki kadeh dağları yükseldikçe yükseliyordu Yoksa o mutlu sonlar masallara mı mahsustu Zifire boyandı gök maviler Hayatların rengi çalındı Oluk oluk kanlar akarken hanelerden Vakitsiz bozulan tövbeler vebal ödetiyordu Metazori söyleniyordu tüm kelamlar Cümleler zoraki kuruluyordu Takınılmış gülücüklerde alay kokusu vardı Hayatların ta ortasına incir ağaçları kondarılıyordu Ve göç kervanları tuttu yol başlarını Köhne şehrin yılgınlıkları arasında Kayboldu tüm renkler bi daha Akrepten ıradı yelkovan ve Vakit uzadıkça yükler ağırlaştı ____________________________________________________ Kocaman bir yap bozun eksik bir parçası gibiyim Nereye konsam eğretiyim! |
Çok güzel dizeler,yüreğinize sağlık.
Saygılar.
Ahmet YILMAZ