HAYAL GÜCÜMDEN PARÇALAR KOPARIYOR ŞU ÖLÜM



Hücrelere oksijen taşıyan şu kan en önemli şeyi taşıyordu damarlarında şimdi, kirli düşünceleri pompalanırken hala yataktan doğrulamıyordu kapıya doğru götürün beni dedi ,o arada

annesi kim? dedi kim var orada?niye gitmek istiyorsun? o an cevap veremedi doğrulduğu yere yine yatırdılar şekli bozulmuş yastığına bir iki vurdular rahat et ve uyu şimdi dediler

hastalıklar nasıl bir şeydi?
beklenmedik anda yaş sınırı tanımadan her an kapıyı çalabilen solgun belirtileri halsizlik boşluk yok oluşların yoksa sinyal sesi miydi?

Hastahanenin kantini kalabalıktı ,kalabalıkların arasına karışan denizci çayını yudumlarken elinde bir mecmua okur gibi yaparak bazı konuşmalara kulak kabartıyordu ,

Osmanlı zamanında orada kalan Türklerden di arkasından koşarak gelen İngiliz kız Batsy’ i hiç farketmedi

oturabilirmiyim ? diye soran kıza şaşkın gözlerle bakıyordu buyrun dedi eliyle işaret ederek ben Gülistanın arkadaşıyım evlerimiz yakın hatta komşularıyım

dediğinde sadece dinliyordu hiç sesi çıkmadan hareketsiz, sadece ismini söyledi ben de Türker dedi Gülistan’a sizin kan verdiğiniz gördüm ailesi sizi görmek isteyecektir dedi

Ben fazla kalamam ama kartımı bırakıyordum dedi fazla bir şey söylemedi yine geleceğim dedi biz sulara açılana kadar o iyileşir nasılsa

yine ellerinden o muhteşem omleti yiyebilirim dedi denize yakın o küçük resdorantta tanıdım onu ,orada çalışıyor olmalı dediğinde hayır o babasından kalan onlara aitbir işletme dedi Batsy

konuşmayı yarıda kesmek zorundayım hoşça kalın şimdilik dedi, gemici hastahanenin camına doğru bakıyordu giderken ...



HAYAL GÜCÜMDEN PARÇALAR KOPARIYOR


Hücrelerimin içinde bitkin can çekişen şu akyuvarlar
başka bir kanda dirilmek ister şimdi
ölmek zamanı değil derinlerden çıkarsınlar ıslak soğuk bedenimi
sen çok güçlüsün bense hasta bitkin ve zayıf
yinede sevebilecek misin beni?
sona taşıyacak beşiğim kar beyaz
kırmızı mürekkeple ismimi yazacaklar belkide
ama olsun kayalar var dalgalar biliyorum aşındıracaklar
ağlamamda çok zor bak en dip sulara saldılar
çıktım işte uzattığın ellerin kanıma taşıdığın oksijenle
çürümüş gemilerin içinde dolanıyordum karanlıkların sesinde
bir sonu yazıyordu kalan baloncuklar son oksijenimde
özgürlüğüm deniz kızı en ünlü ressamın renklerinde
biçimleniyorum şimdi az kaldı sabret
hayal gücümden parçalar koparıyorlar kan renginde
çok uzaktan taşıyorlar rengini
can bulacak belkide
pazarlık yapıyor inadına ölüm
acımasız emecek illa şu canımı suların dibinde
ama vermedin koparıp çektin işte
o kuvvetli ellerinle





PAZARLIK YAPIYOR
HAYAL GÜCÜMDEN PARÇALAR KOPARIYOR ŞU ÖLÜM

DENİZLERİN EN SİYAH
HEM DE
EN DERİNLİKLERİNDE


AMA VERMEDİN
TUTTUN ÇEKTİN
KOPARDIN BİR HAMLEDE
DÖN DİYEREK BAĞIRDIN
ÇAĞIRDIĞIN ŞU
HAYATIN İÇİNE



...GÜLİSTAN...