VURGUN YEMİŞ DİPLERDE GÜLİSTAN..3.bölüm
Norton diye anılan gece kulübü ışıklarını kısmış, farklı müzikler çalıyordu arkadaşları çoktan dağılmışlardı çoğu hastahane bahçesi önünde kolları uyuşmuş gibi uykusuz bekleşiyorlardı tek bir haber

o iyileşecek ,sözünü bekliyorlardı doktorundan
hiç kimseyi içeriye almıyorlardı kan verecek olan o esmer çocuk içeriye girdi dar bir yatağa uzandı hemşirenin elindeki tepside bir takım malzemeler vardı atardamarları kalbinden kanını alıp vücudunda dolaştırırken o kıza da bir bölümünü verecekti şimdi

omuz bölgesine kadar açık olan sol kolu uzanmıştı, ellerini eldivenli bir meleğe teslim edilirken vakumlanan kan damla damla birikiyordu şimdi ona ulaşacak bir şişenin içerisinde

başı hafiften dönmeye başladı ama işlem bitmişti hemşirenin ani hamlesi ile
derhal bu kanı yetiştirin !!!dediği görevliler kanı götürüyorlardı şimdi

Baygın hala kaldıramadığı başı rengi değişmiş bir yüz sanki o güzeller güzeli kız o değildi bir taraftan testler çıkan sonuçlar ve sabaha varan tanı konulmuştu

BETA TELASAMİ dediler

hemoglobin yapısındaki bozukluk kırmızı gerekli o kan hücrelerinin hızla yakılımı ve sonuç kansızlık

halsiz soluk yorgun bir yüz dalak karaciğerin dolayısı ile karnın şişmesi kemiklerde incelme ağır bir anemi hastalığı
tam zamanında gelmiş bu kız dedi doktorlar kan verilirken yüzünün rengi değişiyordu gözlerini araladı neredeyim?
dediğinde
kendine geldi nihayet kendine geldiii!!!
diye annesi kıyametler koparıyordu pencereden dışarıda bekleyen arkadaşlarına


Arkadaşı Batzy koşarak yanlarına geldi hastalığı anlamaya çalışıyordu tıp çok ilerledi sakın korkmayın dediğinde, yatağın ucunda ona gülümseyerek bakan Gülistan açık kapının tam karşısında birini gördü aman Allah’ım o dedi o!
o burada burada burada burada !

dediğinde kaybolmuştu uzaklardan bedeni ile değil ama ruhu ile çağırdığı o gemici



VURGUN YEMİŞ DİPLERDE

Siyah dibi görünmeyen denizlerin içindeki tüneller
ruhum mu tasarladı yoksada bu yolculuğu?
rengarenk mercanların üzerinde
nefesi olmayan dakikalar seni aradım ölümüne
bir deniz haritası önümde kader çizgisi diye
şu nokta dediler denizciler iğnelenen yerinde
daldığım çıkamadığım saatlerinde
kanım çekiliyordu ah bir baksan halsizim yine
direniyorum yinede
fethedeceğim bir yer yok
sadece arıyorum batık bir gemide
herkes toprak yollara bakarken
ben balıkların rengarenk işaretinde iz sürüyordum
habersizce susarak sessizce
kelimeleri katlediyorum tek bir oksijen kalmıyor ciğerlerimde
patladı patlayacaklar kulaklarımdan
sonun bu!
diye bir kaç damla kan damlayacak belkide
vurgun yiyeceğim sözlerimde
hayata mı döneceğim yoksa?kan vereceksin
belkide tam öldüm dediğimde


OKSİJENİM KALMAYACAK
İNFİLAK EDECEĞİM
SON BİR KANI GÖSTERECEK SULAR
YÜZE ÇIKABİLEN BEDENİMDE

...GÜLİSTAN...