bensizliğimyaslamış sırtını kederlerim gönül limanıma güneşsizliğe karşı çayını yudumluyor mırıldanıyor sessizliğim dalgalar nota veriyor yalnızlığıma sert bir tabaka adeta gözlerim rüzgarlar gelip çarpıyor bir duvarmışçasına göz kapaklarım kepenkleri yaşamımın ellerim kelepçe kendime bir hayat dolusu özlem yükü sırtımda bu ne yaman düşüş ne zor vazgeçiş yalnızlık denen çölde .. - Abdullah Cemek |