"Bir anlayanı olmalı insanın
Hem de daha anlatmadan.
Bekleyeni olmalı mutlaka
Cam kenarında her akşam.

Gecikince merak etmeli mesela
Sevince adam gibi sevmeli.
Kuru bir yaprak gibi sonbaharda
Ağaçlara küsüp gitmemeli...."

vefa,İstanbul'da bir semtin adı kaldı be şairem...öyle der bir bilge "insan,insana can kadar yakın...cihan kadar uzaktır..." işte şimdi böyle oldu artık aşklar...dostluklar...ne diyordu ünlü yazar Cengiz Aytmatov "sevgi neydi...sevgi arkadaşlıktı..sevgi dostluktu...sevgi emekti..."herkes tensel zevklerin alışverişinde...karşısındakinin...özel duyguları...hayalleri...hobi ve fobileri...zevkleri...beklentileri ve yüreği varmış...bunu anlayacak koskoca bir yürek gerek...

sahi o adam gibi adamlar var ya...onlar da beyaz atlarına binip,gittiler...adamın kadını erkeği olmaz...öyle,dediğiniz gibi,sonbahar yaprağı gibi daldan,gönülden düşüp gitmemeli...yaprağın daldan düşmesi,harika bir benzetme olmuş...

tebriklerim,az ve öz bir avazlara sarmaladığınız paylaşımınızın içtenliğinedir...selam ve saygılarımla...