yine dehüzün taşıyoruz gözlerimizde kimlik niyetine kasvet yağıyor içimize karanlık bir sokaktan geçer gibi dalıveriyoruz geçmişe anılar keskin bir bıçak yaşamaktan fersiziz ölmeye ürkek yeşil gözlü çocuğu bu şehrin o akan, yüzümüze su çarptığımız nehir ve yaşlı demirbaşları çınarlar boyanır yüreğimiz acıya sayısız keder yürür sokaklarımızda rüzgar süpürmez yüzümüzdeki efkarı yıldızlarla sönmez bu kor yine de aşk şehrin altın saçlı kızı hala kimi zaman kırılsa da .. - Abdullah Cemek |