Bu gün solan çiçekleri suladım.
Kuruyan yapraklarını topladım yüreğimin.

Sahil boyu yürüdüm.
Elimde bahardan kalma bir yalnızlık.
Güneşe tuttum, senden kalan umutlarımı
Öyle ıslanmışım ki;
Öyle üşümüşüm ki;
Güneş bile fayda etmedi.!

Ve gözlerini aradım.
Yanımdan geçen herkesin,
Gözlerinin içine baktım.
Hiçbirinin gözleri senin değildi.
Senin gözlerin kadar güzel değillerdi.

Sesini, nefesini, gülümsemeni,
O kadar yakından hissediyorum ki,
Sanki elimden tutup,
Gözlerimden, dudağımdan öpüyorsun.

- Yürüdüm...
Hiç durmadan yürüdüm.
Gölgem beni takip ediyordu.
Sanki, sen adımlarıma basıyordun.
Gölgem kadar yakındı kokun.
Ve nefesini ensemde hissedebiliyordum.
Ama, dönüp arkama baktığımda sen yoktun.

Ben mutluluğu isteseydim.
Senden çoktan vazgeçerdim.
Ben seni mutsuzluğumla da sevdim.
Senin yokluğun seni bağlar.
Benim senden vazgeçmemi değil.

Şimdi ıslanan, üşüyen,
Umutlarımı kurutuyorum.
Üşümem geçtiği zaman,
Yurduna tekrar iltica edecem

İbrahim Dalkılıç

20/09/2014
22:20 izmir