Gece g//izlesin beni
Gece g/izlesin beni
Hecelere b/ölünmüş v/akitlerde yazılıyorum kar/anlığa Kara bir gündü Mahşer kalabalığıydı sanki Bir dost aradı gözlerim Göremedim Ya kördüm yâda sağır Çöktüm olduğum yere Ne yapacağımı bilemedim Dönüp sırtımı sıvazladı titreyen ellerim Zaman ne çabuk tüketti bizi Oysa dünün çocuklarıydık saf arı Bu gün saflıktan eser yok Üç adam say desen ikisi soytarı İmamesi olmayan tesbih gibiyiz Çekildikçe gevşiyoruz Ve Sözün sükûtuna saklanmış doğrularla Yalan dolanı çığlık, çığlık yaşıyoruz Birazda el âlemci olduk sanki Sonra ne derleri oynuyoruz Başkalarının sar/hoşluğunu yaşayıp hoyratça Bu günde kafamız kıyak diyoruz Sözüm ona, İnsandık biz Çoğaldık Kâinat dar geldi bize Sığmaz olduk hiçbir yere Her şeye yer bulduk ta Bitek insanlığı sığdıramadık içimize Velhasıl kelam Özünde ne oldum delisiydik Sözümüzdeki velilik şık durmadı bizde… ‘’iki mum yakın yatsıya kadar yanımlık siz ışık saçın, ben tükenirim yandıkça’’ Can Cezayir AYDEMİR |
evet...