İnsanın çocuğu ile övünmesi kendisiyle övünmesi demektir. SOMERSET MAUGHAM
Paylaş
KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
KÜL ADAM SUSUZ ÖYKÜ
aslan bülent
18 beğenme · 2 yorum · 1755 okunma
 KÜL ADAM SUSUZ ÖYKÜhalbuki sevdaya hüzün yakmazdım bu kadar ağır yalnızlığım olmasa göçmenim uyduruk bir romanın sevdasında geride ayrılık gölgelerine çarpan pencere ve ardına kadar açık boşlukların resimleri tükenişin hiç bitmeyen vardiyası zaman ahşaptan düşler kurduğum rüzgar elini ayağını çekmiş kuru bir uçurum bırakmış bana boşver desem içimdeki çocuğa küskün acılar asıyor dizlerime gitmekten geriye acımsı gece kalmış köpek uğultulu sessizlikten geçip kimliksiz mevsimler kurmalıyım bölücü yolculukların kuralsız notları var karmakarışık kentler sınırsız üşüyor kalemsiz yazdığım şiirler göçmüş soluma köyler, kasabalar, nehirler kırılıyor coğrafyamda geometrik gizlenişlerin korkunç rakamları takvimdeki devasa korkularımın yüzüne dökülüyor putperest kıyımlar kulaklarımı ellerimle kapatıp avaz avaz şarkılar öldürüyorum yinede ürkmüş ruhuma söz geçiremiyor çığlıklarım tefeci ışıklar bir verip aydınlığımdan beş aldı gri tonlarda tütün ağaçlarıyla beslendiğim vaktin susturucu takılmış namlusuna sürgün sevdam duvarın çatlaklarında duran rutubetin aşkına sırılsıklam bağırıyor gözlerim birazdan kuruyacak kökleri sızlanışıyla kapanacak perdeler pencerenin yüzünü okşayan dallar avludaki rehin çiçeklerin öyküsünü anlatıyor menekşe yasaklı ozan,gül ozanın sazı patır patır dökülüyor ağaçtan türküler bir yanım sevgilisizlik, bir yanım kavga uyandırmadan sessizliği seyrediyorum dışarının savaşını ciğerlerimin çölüne piramitlerden kurulmuş duman öyle ağır öyle sancılı tutanaklara geçmiş yaralarım var kimseler bilmiyor kimselerin düşlerinde yokum ispatım yıkılmış denizlerim ,dağlarım göğsümün fişeğine dolmuş hatıralar patlamaya hazır acı kavimler dolusu gidiyorum sonu olmayan bir uzak, bir kül bıraktım yakasını mutluluğun öylesine dertliyim kederin yurduna mektuplar yazdığım imgeci kavgayla çok eskilerde kalmış bir lisan kullanıyorum doğru bir yalanın yalandan arkasında duran gibiyim kapansın zifiri yalnızlığımın dişleri arasında ezilsin ne var ne yok bildiklerim artık yitirilmiş bir hayatın masalı oldum biri beni anlatır ,çocuklar dinler sonra uykuların arasında kaybolur giderim ...! sevdaya kısık bir mum ışığıyla yalnızlık büyütme sanatı ... |
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
KÜL ADAM SUSUZ ÖYKÜ şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Yorumlar
Kardelen çiçeği
22 Eylül 2014 Pazartesi 18:40:23
aslan bülentyüreğine merhaba ömür geçiyor ama erken ecelsizlik kötü değil mi..çok tşk ederim..
Cevap Yaz
KABAnın dünyası
18 Eylül 2014 Perşembe 23:03:50
müsadenizle şiir defterime alıyorum şiirinizi yüreğinize kaleminize sağlık kaleminiz daim olsun aslan bey
Bu yoruma 1 cevap yazılmış.
Şiir Künye
Kayıt Tarihi
: 18.9.2014 00:01:30
Okunma Sayısı
: 1755
Yorum
: 2 yorum
Beğeni
: 18 kişi
Şiiri Beğenenler
Popüler Şiirleri
MENÜLER
YENİ ŞİİRLER
EDEBİYAT DEFTERİ
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.
Sonsuz tebriklerimle değerli kalem, saygımla...