Avâre DervişAnlatmadım kimseye yüreğimde sır kaldı Gizledim ahvâlimin izâhını sakladım Zevk-ü sefâ sürerken ah û zârım çoğaldı Düştüğüm akıbetin mizâhını sakladım Ağladım, şiirlere aşkı yazdıkça yazdım Mutluluğu ararken sürura mezar kazdım Gizli sevda derdine düşüp eyvâh eyledim Hüzünlü yüreğimi derde dergâh eyledim Anlatmadım kimseye yüreğimde sır kaldı Saadetle gülerken ah û zârım çoğaldı. Aşkı gömdüm kalbime ettim feryâd ü fîgan Şu gönül yarasının cefâsına alıştım Çıldırdı özlemekten yüreğimdeki tufan Hayallerde visâlin sefâsına alıştım Gördüm ki umutsuzluk basmış kara bahtımı Kömür gözlü cânânım yıkmış gönül tahtımı Yârdan gelen çileye sabrı silâh eyledim Hüzünlü yüreğimi derde dergâh eyledim Aşkı gömdüm kalbime ettim feryâd ü fîgan Helak eyledi beni yüreğimdeki tufan. Damla damla acılar dolarken yüreğime Muhabbetle hû çektim avâre derviş gibi Hüsrânın kelepçesi vuruldu dileğime Hamdım, piştim aşkından yakîne ermiş gibi Beklerken ilkbaharı vuslat güneşim battı Sevdiğim mahzun koyup firkatiyle ağlattı Hasretinden zevk aldım doydum, tamâh eyledim Hüzünlü yüreğimi derde dergâh eyledim Damla damla acılar dolarken yüreğime Umutsuzluk kilidi takıldı dileğime. Ey yokluğu bitimsiz azâp olan sevgili Gün be gün teessürle ağlayıp taşıyorum Gönlümün bahçesinde açıp solan sevgili Hayaline can verip maziyi yaşıyorum Zamansız ayrılığın yarası ağır oldu Yanıp kavrulan gönül eleme sağır oldu Cemâlini geceme doğmayan mâh eyledim Hüzünlü yüreğimi derde dergâh eyledim Ey yokluğu bitimsiz azâp olan sevgili Gönlüme gurbet olup hasret salan sevgili. Kalbimin otağında bitmez sabrı cemîlsin Talihimin biçtiği gül yüzlü cezâsın sen Varlığıyla ufkumu aydınlatan kandilsin Yangınıma haz veren kor közlü ezâsın sen Sevdalanmak suç ise seviyorum, suçluyum Yaşarım sensizliği huzura oruçluyum Matemin gözyaşıyla nefsi ıslâh eyledim Hüzünlü yüreğimi derde dergâh eyledim Kalbimin otağında bitmez sabrı cemîlsin Karanlık kaderimi aydınlatan kandilsin. Anla artık meftunca yollarına döküldüm Coşkun sular misâli ismin ile çağladım Unuttum benliğimi köklerimden söküldüm Cisminde yok olmaya varlığımı bağladım Sıyrıldım ben olmaktan ettin bende tecelli Perişan divaneyim âlemde adım deli Özlemin şevkim oldu, coşup semâh eyledim Hüzünlü yüreğimi derde dergâh eyledim Anla artık meftunca yollarına döküldüm Terk edip benliğimi köklerimden söküldüm. Anlatmadım kimseye yüreğimde sır kaldı Şu duygu denizimin izâhını sakladım Yıllandıkça aşkımın ah û zârı çoğaldı Düştüğüm akıbetin mizâhını sakladım Gece, gündüz yetmedi seni yazdıkça yazdım Mutluluğu ararken sürura mezar kazdım Gizli sevda derdini cana mübâh eyledim Hüzünlü yüreğimi sana dergâh eyledim Anlatmadım kimseye yüreğimde sır kaldı Derinleştikçe sırrım ah û zârım çoğaldı. Menderes Oyanık 27.11.2008 |
Hüzünlü yüreğimi sana dergâh eyledim
Anlatmadım kimseye yüreğimde sır kaldı
Derinleştikçe sırrım ah û zârım çoğaldı.
GÜZEL BİR ŞİİRDİ