Bir Çağ Doğuruyor Gözlerin
Bir sabah bir çağa uyandım gözlerinden
Sırma ceketli çocukların tutarken elinden Gözlerin suskun zamanların şiirini okuyordu adeta Dışarıda hayat yeniden, yeniden doğuyordu Kaldırımlarda durağan kalplerin ayak sesleri Oysa tanımazdan evvel nasıl sessizdi bu soğuk taşlar Şimdi atan kalpleri duymakta benliğim Hücrelerim sokak ortasında kıyasıya çarpışmakta Sırlı camlar arkasına gizlenmişler Meçhule koşup dönemeyenler ordusu Gözlerini, gözlerini gören bir daha Kaldırıp bakamaz, uçurumdan atlayıp Parçalanmadan, yırtmadan tenini bir daha Zihnimi bir bakışta uzattım Haraç mezat bıraktım çağ öncesi ulaklarına Bir gün göğün açıldığı bir kapıdan Akıl tutulması yaşayanları saydım bir bir Al aklımı tut sen ellerinde Biz sığınırız Acıdan yoğrulmuş bir parça etle geleceğe... |