Anne - Deneme-Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Yüreğim kadar dilsiz acılarım var benim.
Titrek sesim kadar suskun, Sözlerim kadar Lal’dir Çaresizliğim. Kalbime zamansız Aşk’ı prangalayalı, Tadalı Ayrılığı, Yurtsuz yuvasız arada kalışın ne olduğunu öğrendim. Kimsesizliğin Eğitimini almış bir çocuk, Feryadı döşünde koca bir yumruk, Hayatı kırık dökük, Umut yorgunuyum ben... (Kevser) -Refakatçisi olmayan hayatın kucağına savunmasız bırakılan kayıp bir çocuğum ben. Kusur aranılan yanlışlarımda, doğrumu bulduğumu gören olmadı. Anne’ elinin sıcaklığında yanmadı hiç ellerim, avuçlarım terlemedi hiç bir sevda öyküsünde. Mutluluğun heyecanını unuttum! Dizlerim her çocuk gibi hep yara bere içindeydi, hayatın bana sunmuş olduğu boşluklara takılıp düşerken direnmeyi gurur etmedim, hiçte acımadı canım sandım ve ben payıma düşeni sevdim. Duygumun derinliklerinde inleyen fakat işitilmeyen bir feryattır şimdi figanım-. Yüreği Sürgün // Kevser Baysal |