AĞLAYA AĞLAYAÖzne yok, zamir yok, sen yoksun . Olsun! bir şiir daha doğar en çok, hadi , yokluğunun şerefine ! .../ Kalbe düşen kor ateşi Yaktım ağlaya ağlaya Yüreğimden yüreğine Aktım ağlaya ağlaya Efkâr ile andım durdum Felek denen teli kırdım Kendi kendime çok dardım Çıktım ağlaya ağlaya Diyar diyar seni sordum Sana dair hayal kurdum Şimşek olup cana vurdum Çaktım ağlaya ağlaya Omuzlarım ağır geldi Sevdalığın canı deldi Dizde derman kesen yoldu Çöktüm ağlaya ağlaya Önümde set kuranları Kalbe karşı duranları Aşka yıkık viranları Yaktım ağlaya ağlaya Kadeh kadeh demlenirken Adın dilde şenlenirken O tek resmin dillenirken Baktım ağlaya ağlaya Gökte yıldızlar sönünce Sitem bastı ince ince Dilime vuslat değince Söktüm ağlaya ağlaya Gülşah Gayret Tekirdağ _NOT : Ben ’bildiğinden’ değil, ’’içinden geldiğinden’’ yazanlardanım. Ne rediften ne uyaktan hiç anlamam . Vaktım olsa öğrenirdim Zamanında şansım olsa okurdum da elbet . Ama malesef sadece içimden geldiği gibi yazıyorum Kural kaide kusurlarım herzaman muhakkak olacak bu yüzden , affola Teşekkür ederim ... |