erdemler kütüphanesinde bey’az bir zenciHayrettin Taylan 1 erdemler kütüphanesinde bir zerreydim adamlığa sistemin sülükleri emdi yürek devletimi vahşiyim, mühürlü bir kalbin ortasında kalmışım ben’ ben’den, beni sen’den , öz yurdumdan çaldılar serseriyim ,irademin içinde mayınlar döşeli mecburum meczubuyum dirilişin ariflik eczasıyım sevmenin kıblesi, seni sevmenin yürek yeriyim 2. dilsiz dermanların ezilmişlik eğitmeniyim kalbimin içişleri b’akanıyım içimdeki çocukla yasadışılığın dışkısı arasında bir vatandayım beni de insandan sayan hürriyetin dilsiz tarihinde ve talihindeyim burada bayrak istiklal için sallanır burada bağımsızlık bazısı için dallanır burada kıymet bazıları için dağlanır burada insanlığın duruşunda kalmış Osmanlı özüyle çağlanırım burada kutsi bir doğrunun yoluna koşan diriliş öznesiyim 3 özüm çok temiz hep onu aramaktayım dışişleri bakanlığım senin gözlerinle başladı bütün yarlar yabancı artık içişleri bakanlığımdan vize yok dış ülkelere artık her yer , her yar sensin 4. sen aşka cumhuriyet olunca ney gibi çalındım aşka her derdin bir çırası yanar çare içinde her aşkın bir hüznü söner tutku dibinde bu senli algının muhasebesinde hesap açığım var yüreğimde bu benli olgunun merhametinde aşka aşığım var yüreğinde bu hünerli kalışlar musamaresinde seninle ömre oynadığım anlar var bu ölümlü dünyada sana ölen ölülerim var gönül içre gönlümde bu çok amaçlı mecrada çoktan seçmeli sorunun cevabısın sevabımda iyi niyetimin diyetinde saklı iyot gibi çözülüyorsun yar yemeğimde kainati kapsayan tek cümle olan aşkın içinde kütüphane gibisin sanatı aşan bir yazılmanın yazgı hesabındasın beni de toplayan bir benliğin üst benlik dilimindesin katmanların mutlağın sızısından deryama dizili azizlik sonu bu yüzden sevmekten çok sevmeye zeyl- aşkım |