iblisullah
nefsini sigarayla terbiye edeni
köze dönüştürdü sevgiye şirk aranır bir yudum dumanla kalbin güzlüğüne yaprak düşürmüş esmer yanaklardan makas pembeyle beyazı takas, gün’ahlarım gülüyor uğrunda ölüm en çok yaşlıya yakıştırıldı baharı gören gül sonbaharı secer miydi? hiçbir temennim sevgi kadar öksüz değildi en çok yaradılışı giyindim gezgin tanrıların yüksek sesli sözcüklerine aldırmadan vesvese kılığında çaylandım renklere kalıplarla olgunluğu süslediler belki mum dikerken belki dua ederken ren uykusundaki sözleriyle aşk yazdılar kendini bilmeden |