HAİKULAR...ÇIĞLIK VE ÖLÜMEsmesin rüzgârlar saçlarına dolanıp unutur kalır. Çamur bulaştı üzgüyle düştü tene sonsuz zamanda Yasa bulandı tenindeydi korku düştü toprağa Özlem kırık mum gönülde yansımalar ömür kadardı Rüzgarla sustu ağaçlarınsa dili yaprak sesinde Elini sallar beyaz gemidekiler kalan düşlere Kimsesizlikte acırken su bedeni üşür azlığı Uzun güneşte mandalında kurudu sevda yazgısı Sırlar vermiştik ölümün sesi sana durma gel şimdi. Nisan susmadı babam öleli gökte yağmur hüzünlü Japon söz sanatının 9–12. yüzyıllar arasında geldiği evrede dinsel ve kırsal temalar üzerinde yoğunlaşan ve 5–7–5– (7-7)hece ölçüsünde yazılan doğa tasvirli koşuklardır. |