gülnaresen solgun baharımın ortasında kızıl nare ömrüme düşmüş nazlı bir kelebeksin gülnare ateşe koşan kelebekler şahı gülperisin kudurmuş denizlerde bir ejderha perçemisin bulutlar ki sensiz doruklarda gezer avare asırlar an oldu gel artık ufkuma gel gülnare aşk ki büyülü kokudur gömleğinde yusuf’un goncalara renk verir şehla bakışlı efsunun korku ve hüzün elemli bir gecedir rüya çöllerde bitapdır ışığında değilsen süreyya sensiz ne toprakta başak ne bulutta yağmur dalında asılır kalır şifa kitabesi mahzun ıhlamur bir ceylan leyla’yı yudumlar çöllerde adın umuttur, adın selam lâl dillerde sabirler mahzun bir hüzünle yudumlarken geceyi kalemler yazmadı içinde olmadığın yoksul heceyi şafağıma billur, ellerime ıtır, ızdırabıma çare bir sulusepken ol kurudum vefasız gülnare.... ahmet uysal/04-05 |
şiirdi
ateşe koşan kelebekler
tebriklerimle,