DÜN DÜNDE KALDI AZİZİM.
Hadi be canım!
Dön şimdi zam/ana.
Ne varsa zam/an da var!
Kavra elini sevdiğinin,
Bak gözlerinin içine.
Seni seviyorum diye haykır.
Haz al birlikte olduğun anlardan.
Bir demli çayın kıvamı gibi,
Bir kahvenin telvesi gibi,
Çöreklensin duyguların yüreğinde.
Aşk de!
Aşk budur işte,
Çimenler üstüne uzanıp yıldızları saymak,

Sevdiğini;
Anan,
Baban, amcan, dayın,
Hatta halan yerine koymak.

Göğsüne yaslanıp ağlamak,
Hatalarına katlanmak,
Doğaya kahkahanı savurmak,
Baktığında o gözlerde kaybolmaktır aşk.

Anlaşamadık,
Araya başkaları girdi,
Onu dedi,
Şunu dedi,
Bunu dedi,
Zaten yaşam bir dedikodu.
Tıka kulaklarını,
Zam/anı tanı.
Mutluluk zam/an da gizli,
Çıkar tadını.

Hadi dost olalım.
Eee,
Ya dün yaşadıklarımız?
Unut gitsin!
Ben unuturum da yüreğime ne demeli?
Unutma ömrü boşa tüketmemeli!
Sevmeli,
Sevilmeli, aşık olmalı.
Dokunmalı,
Dokunuşlardan haz alarak mutlu olmalı.

O zaman düne takılı kalmamalı,
Yarını yok saymalı.
Alabildiğine değerlendirmmeli zam/anı.
Anda gizlidir mutluluğun formülü!
Yaşadıysan zam/anı,
Sevdin,
Sevildin,
Aşık oldun,
Ve mutlu oldun demek.

Çünkü;
Dün dünde kaldı azizim.
Yarın bana çok uzak.
Sakın bir adım dahi atma!
Belki kurulmuştur ömrüne tuzak!
Öyleyse dolu dolu yaşa zam/anı..

Hüma Efkan