Vebal makyajı;
Belki ölümü güzel gösterebilir sana,
Ama ölüm varmaz asla !
Gözyaşları “Denizlerde boğulan” bir insana
Çıkar yine yüreği kıyılara…

Can düşmanıdır ayrılıkların her “Hıçkırık !...”
Kavuşamaz sevdiğine
Gözyaşlarıyla sulanmayan bir ayrılık…

“imansız bir ölümden kaçıyorum ciğerlerimi rehin alarak”
Ciğerlerini rahat bırak ?
“İmasız ölümlerinle” mücadelen de o işine çok yarayacak
Ayağa fırlatacak
Seni “Yorgun etinde ki şafak !...”

“Bir nefeslik /dediğin/ Cennet ! ”
Seni sen edecek,
İlelebet…
Sevginin gücünü damarların da gezdirecek
Ve “İtilip kalkılmanı” önleyecek…

Anlamsız öfke;
Cılızlaştırır en çılgın güneş ışığını bile
Kör eder kendi yüreğini kendine !...

“Savaş çocuklarının” varlığı zaten çarçabuk ıslanır
Lakin sabahlar onlara Cehennem kadar uzaktır !....

“sen
bendeki hıçkırıkların tanımlanmamış isimsiz coğrafyası
sen tüm hayatımın aleni foyası…”

Sevgi;
Emek işidir sevginin tamamı,
Met ve cezir mahşerini başlatır sağanak olunca yüreğin coğrafyası !

Deprem taşır ruhuna seven kişi açıkçası,
Çıkarsa bir gün sevilenin foyası !
Geride kalan hayat tek panaroması,
Sadece aşkın posası !...

Zaten acıtamaz ki, bir başka türlü sancılar
Sabah, akşam canıma ölüm bile sunsalar,
“göğsümü yırtan yalnızlığın hırpalamaları kadar !...”


Sizden daha değişik ve daha ergin bir şiirdi !
Zamanınm boşa gitmrdi,
Ve okuduğuma değdi !!!...

T E B R İ K L E R !!!!!......