Sen gidiyorsun ya
Şimdi bütün eşya kendi özgül ağırlığı altında eziliyor
Gözyaşları betonlara hapsedilmiş Çoruh nehrinin suları
Özgürlük umuduyla gökyüzüne buharlanıyor
Terkedilmiş Kaçkar dağının etekleri
Bir zamanlar derelerinde çimen çocukların
taşlarda kuruttukları elbise kokularından çekiyor içine hasretini
Ben ise
Dudaklarımda memleket şiveli anonim ezgilerle
Yeşil bir zeytin yaprağından
Artvin’e hasretimi demliyor
İsyanları kundaklayıp kucağımda
Taştan çıkan ekmeğin hatrına sabrımı bilevliyor
Emek yanığı terlemiş ağıtları bastırıyorum bağrımda


Sen gidiyorsun ya
Yağmur
Kavrulmuş topraklara sevinç gözyaşları döküyor
Terkedilmiş her ne varsa sokak ortasında
Islanıyor baştan ayağa
Hani o şiirlerde aşk’a atfedilen damlalar varya
Herkesin yağdığında yürümek istediği
Yağınca da kaçıştığı yağmurlar
iliklerini üşütüyor kimsesizliğin
Bir bulut daha doğuyor
Sadece Güneş’in gülümsediği yırtık parkalı yoksulluktan
Bağdadi ve balçık kardeşliğinde ki toprak evler
Serinliği soluyorlar damarlarından
Ve garibanlığın ateşi yükseliyor
Delik çoraplı parmak uçlarından


Sen gidiyorsun ya
Satılmış namerd’in biri bayrağımı indiriyor gönderden
Düşmanlar seviniyor avuçlarını oğuşturarak
Sayki kan’ı revana bulanıyorum
Uhud’un okları param parça kırıyor dişlerimi
Gel gör ki
Bir türkü kavuruyor işte o zaman içimi
Hey onbeşli onbeşli

Sen gidiyorsun ya
Bir asırlık ömrü adaleti görmeye yetmiyor
Berfo ana’nın
Kurumuş umudun üstünde ki ayak izleri
Tozlu raflarla kapatıyor üstünü dosyalı yalanların
Etiketi kömür karası kader olan ölüm pazarında
Çizmeleri çamurlanıyor güneş’in
İnsanlık tabakasından sarı baretli
Vicdan sarıyor cansız sedyeler
Ve hala utanmadan içimizde yaşıyor
Ölüme müstehaktır diyen
Gazeteci insan’sı müsveddeler


Sen gidiyorsun ya
Olmanın olmamaya kılıç kuşandığı zaman merhalesinde
Bir venüs yörüngesi çiziyorum anane’lerin güzergah’ına
Vecizelerimin yüzüne sert tokatlar yiyorum
Aforizması hamaset kokan mizaçlardan
Geriye kalan bir sözcükler
Birde tutunduğum davam ve sen
Martısız denizler kadar
Yanlızlık içiyorum çıplak gökyüzünün terinden


Sen gidiyorsun ya
Karanlığın mavisinden ayırdığı gökyüzüne
Senin adını veriyorum
Felçli bir senlikten kımıldayamayan bakışlarımla
Yatağında seyreden bir suya dokunan
Yeşil bir çimen edasıyla
Narince uzanıp serinliklerine
Çehrende binbir yıldızın seyrine dalıyorum
Umarı olmayan bu dert ile
Saliselerce ben tükeniyorum hücrelerimde
Milyonlarca sen diriliyorsun yüreğimde
Sende gecenin karanlığa gündüzün ışıklarıyla ihanet
ettiği gibi ihanet etme
Toprağa defnedip dudaklarda yankılanan ismimi
cenaze koyup ta
Gitme...


Muharrem Küçük