Ey garib yolcu
Madem köklerini saramadın toprağa
Gel!
Gel o vakit
Aşk ağacında bir gölgelik dal ol


Yetmedi mi ümitsizlik tufanında seyre daldığın
Yüz çevirdiğin asırlık sır eşiğinden
söyle!
Söyle ne vakit kopardılar seni
Ter’ine ayet sinmiş tayların yelesinden
Ve hangi gün/âh’ın debdedesi döndürdü böylesine başını
Bezm-i elest’in aki/d/inden


Ey perişan bir damla su
Cevap ver!
Ey bir avuç balçık toprak
Yakışıyor mu aln’ına
kendi maya’sından ber-i durmak?


Kalk ve doğrul!
Bir Lebbeyk miktarı hicret et ruhunla
semâ’ya
Hicret et ki
Sığındığın en güzel dost’un örümcekleri
iman ağını sarsın yaralı telaşlarına
Gözyaşı pazarından tevbeler sürünüp yanağına
Kül ahirine kabullenmiş ateşte hâr ol!


Yapraklarından süzülsün seher vakti çiğ tanecikleri
Bir avf pervanesinden hû’ya dönsün dillerin
Zikr’inin meyvesinden maviliklere
boy boy muştularla doğursun filizlerin
Yüreğinde ırmaklar coşarken serin serin
Tut dizinin bağını!
Çöz gönlünden ikrar’ını!
Sus ve düşün derin derin
Sor kendine ne için, neden ve nerdeyim


Savur sonra içinden iman zırhıyla kuşattığın
hûşû nefesini...
Rüzgârlar dokusun yüzünde
nakış nakış secdeleri
Kâinatın nimetleri serilsin bir bir ayaklarına
Durma ey can durma!
Durma ağla!
Göklerde sesine hasret kalan meleklerin
dudaklarında isminle çağla
Madem ki bir ikindi vakti bu fâni dünya
Başaklar misali düş sende gölgeler mihrâbına
Ateşleri tuz-buz eden gül rahlesinde inleyen
zar ol!


Sen ’sen’ ol ey can!
Yaban bağına dökme gazellerini
Dökme ki,
Şükürle açılmayan ellerin avuç içlerine
damlamasın alnının teri
Bulamaz ’Ben’lik dizginini eline alamayan
İman cevherinin gizlendiği yeri
Unutma!
Mutlak gövdesinden köküne gider bu yol.
S/olacaksanda
mevsimin gelince
Gel aşk bağında
s/ol...




ŞİİR: MUHARREM KÜÇÜK
SESLENDİREN: MEHMET NALBANT
MONTAJ: MUSTAFA DOĞAN

SONSUZ TEŞEKKÜRLERİMLE