“Acıya katık olması “Sensizliğin”
Ferahlaması “Sensizlik” bile denince yüreğin
Ne pahasına olursa olsun, en zor anlaşılır halidir o aşkın
Yanın da olmayışı bile doyuruyordu bir sevgiliyi
Ölüme yakın !...

Bitmiş diyorlardı hani,
Yirmi birinci yüz yıllar da o tür ölüm halleri ???
Hele bu yeni asır’a yapıştırmışsa kendini,
Sonsuz aşkı ölümden ödünç alan bir sevgili
Nasıl anlaşılır o’nun boğazından geçirilmiş o ilmikli hali…

“Ya beni zayi et ya seni sevdir
Gel de gözlerini gözüme değdir
Varsın şu başımı yerlere eğdir
Bir kuru ilmekte kaldım sensizken…”

“Sensizlik’ğin” var mıdır ki bir ömür müddeti ?
Bu kadar uzun diri tutar mı ki “Sensizlik” seven birini
Yan yana olmaları mümkün olsa hani,
Ölmeye bile zaman bulamayacaklar demek oluyor bu yani ?...

Sensizlik !...
Yıkıp savurmuş ve iyice ütmüş hislerini !
Oldukça en arka sıralara sürüklemiş,
Kendine en çok lazım olacak can derdini
“Sensizliğe” böylesine kul köle olan biri
Canlısına kül ile duman olur elbette ki !...

“Yapma güzel ?
Sen insanı öldürürsün”
Bir deseydi sevilen o’na halbuki,
“Sensizlik’le” o hale gelen biri
Olurdu o’na ebedi,
Dünyanın en sadık bir sevgilisi !!!...

Yine yanık kokuları geliyordu
Yüreğimin kokusal algılarına
Unutmak, unutulmak şöyle dursun bir kenar da,
Şahlanıyordu duygular
Bir “Sensizlik’le” dahi,
Daha da çok havalara !!!...

Kutlamalıyım ben siz ama
Hatta mutlaka
Gerçek duygularınız bir yürek de,
Böyle çıkmaz bir iz’ler bıraktıkça !!!…




Onatça tarafından 8/7/2014 12:21:26 PM zamanında düzenlenmiştir.

Oyyy güzel yüreklim güzel gözlüm güzel seslimmm, bayıldım hemm şiire hem yorumunaa...