Tuz GibiEzan sesleri gökyüzüne değince, Parçalı bulutlardan hüzün boşalır Kırmızı papuçlarından kurtulur bir çocuk Ağır ağır aralanır evlerin pencereleri Taze gün kokusu sarılır rüzgâra Kovuğuna gizlenir yalnızlık Bütün açmazları geçmişde kalır zamanın Sokaklarda pürtelâş koşuşturmalar boy verir Mektup telgraf haber bekler yavuklular Sarı saçlı kız yine vapuru kaçırır Kitabının içine bir şiir iliştirilmiştir Neden sonra farkeder Unutur kaçan vapuru, Gülümser Esnafca şakalar yapar birbirlerine kadim dostlar Zar tutar adamın biri, Kırk yıllık dostu da bilir bunu ya Aldırmaz koltuğunun altına sürülen tavla kutusuna Hepsi gerçekdir bunların, Hepsi de yakıcıdır Tuz gibidir işte yaşamak, Kaybolmak da tuz gibi... |
Güzel bir şiir okudum,yüreğinize sağlık,selam ve saygılarımla...