sen kentin batısına demirlemeseydin saçlarını
ağustosta doğmazdı aşk şiirleri
yalın ayak düşmeye bilenmiş hasret
iki büklüm etmezdi
doğusunda mavzer olmuş düşlerimi

aklımın kıyısına yanaşmış
ortamıza düşen caddeler köyler insanlar
hep bildiğim ama seninle gitmediğim yerde sesin
süt mısır satan adamların sahiline
adımlarını dokundurduğunu görememek
içimdeki sefil sızı

irindir kokunla baskın yaptığın şehirde
dımdızlak sensiz kalmak
sığınmak sabahın derinliğine sıkışmış resmine
avluda kediler kavga
damda martılarda ekmek telaşı
bir hüzün şiiri kulaklarımdaki
bugün pazar ve ben seni çok özledim
ah be yapma nazım usta !!

serin havayla barışık çocuklar düşer denize
kentin sırtına bürünmüş dağların dilinde
binbir deli çiçek ve ağustos böcekleri
cır cır senfonili ayyuka çıkarır deliliğimi

sen batısında
ben doğusunda kentin aşka bilenmiş sabır
dar sokaklarda artık oynanmayan yakan top
ve kapıların önüne kurulmayan
bağdaşlarıyla kadınların çekirdekli sohbetleri

özlem kırılırken gün büyümesi zamanda
saatin her tik tak acısıyla biraz daha susuyorum
o kadar yakın uzağın avuçlarına düşmüşken suretin
ben eli kolu bağlı bir sürgünle kanıyorum

yavaş yavaş kısılıyor mukaddes göğün gözleri
ağır bir nemle kirlendikçe kirleniyor yokluğun
yakın bir uzağın batısına demirlediğin saçlarından
bir posta güverciniyle geliyor gülüşüne giydirdiğin sus
artık bağrı yağmur kokulu bir akşam üstüne yolcu sensizlik
ve aklımın şose boylarına dağınık aşkın elleri
bir bir topluyor
ömrümün geçtiği kentin içindeki seni