0
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
1048
Okunma
Burada bir çağ vardı kimse ulaşamıyordu
Üzerinde bir bayrak rüzgârla savaşıyordu
Kimisi tüneller eşti, kimisi külünü eşeledi
Yıldırmadı sarsıntılar yerinde duramıyordu
Azıkları toplamışlar hep kendi eteklerinde
Sade, posaları kalmış kirlenmiş eleklerinde
Selviler diz çökmüş, suskun ve çırpınıyor
Dolaşıyorlar, süzülerek umut sahillerinde
Bayrağın dalgalarından ışıklar saçardı.
Bir haşmeti ve gaipten kalemleri yazardı
Sokaklar bir hoştu, köylüler bir havadaydı
Günlük gülistanlıktı sanki her gün pazardı
Ellerinde maşası, uzaktan uzatıyor.
Kantarcılar oturmuş boş lafları tartıyor.
Şimdi masmavi gözlerinden yaşlar akıyor,
Ağustos güneşi gibi yüreğini yakıyor.
Mustafa CEYHUN
5.0
100% (3)
