ERZİNCAN
Her köşeden akar soğuk pınarları
Gezer dolaşırken bahçeleri kırları Burası erenler, evliyalar şehridir Âleme bakarken paylaşırsın sırları Sessizliğin bu kadar güzel olduğunu Sessizlikte yüzerken huzur bulduğunu Her köşeden başını uzatıyor yapraklar Dallarında meyveler ağırlar konuğunu Gelip te bir görsen güzelim şelalesini Kekik kokan dağlarında kuş seslerini Su sesleri çocuk sesleriyle bezenirken Sulardan tırmanırken şen heveslerini Gidersen buralardan dönmez ağlarsın Pencerenin ardından bakar yanarsın İçinde Erzincan hasreti, dalıp giderken Ufuklara bakarken, bir hatıra ararsın Ne azanı bıraktı burada, ne azdıranı Silkeler depremler bırakmaz hatıranı Bir gönül şehridir gönülleri hoş eder Bir hayırda sen yap sevindir Erzincan’ı Mustafa CEYHUN |
Ey ERZİNCAN koynunda ne aşklar barındırdın,soludun..ne savaşlar gördün,ne ihanetler tattın,doğa en büyük düşmanındı,belki de dostun...hep toprağını dans ettirdi yıllarca,hep yerini değiştirdi..çok can'lar aldı senden,çok can'lar kattı sana..ahhh benim güzel memleketim,sancılı ovam..Ne ERENLER saklıydı kalbinde,Erzincan..Ne melekler...çoğunu attın,koynundan,biraz mağrur biraz üzgün..doyuramadığından,doysunlar diye,başka kentlere yolladığın,adına gurbet yüklediğin ERZİNCAN...
Benim sancılı ovam..Elleri koynunda gelinlerin,yol gözlediği,acılı ovam....