ZEMHERİDE ŞAİRİN RUH PORTRESİKarakışta kar kapıyı tutanda Kurtlar ulur, ben kahrımdan ölürüm Yalnızlık odama demir atanda Mahzun olur, ben kahrımdan ölürüm *** Yamacımda “zıpzıp” oynar cüceler Dilaltımda düğümlenir heceler Geçmiyor kasvetli uzun geceler Daral gelir, ben kahrımdan ölürüm *** Saatle, zamanın yarışı bu mu? Hangi hain sebep, böler uykumu? Yoksa yakan ateş, söndüren su mu? Öfke solur, ben kahrımdan ölürüm *** Karartır ufkumu esrik yağan kar Sanki dışarıda “beyaz ölüm” var! Keyfiyet sürerse sabaha kadar Derde kalır, ben kahrımdan ölürüm *** Hava kurşun gibi ağır bu demde Her şey ruhsuz, hantal, sağır bu demde İçimdeki esrârengiz âlemde; Âlem ölür, ben kahrımdan ölürüm *** Çatlamak üzere göğüs kafesim Canım boğazımda çıkmaz nefesim Çarparak bir derin boşluğa sesim Mâkes bulur, ben kahrımdan ölürüm. Ahmet Süreyya DURNA Şafak Taarruzu (Şiirler) |
Kurtlar ulur, ben kahrımdan ölürüm
Yalnızlık odama demir atanda
Mahzun olur, ben kahrımdan ölürüm
Şiirin tümü çok etkileyici ve güzel.
Ancak ben ilk dörtlüğü okuyunca dondum kaldım. Bendim işte orda olan ...
Çok güzeldi .
Elinize ve gönlünüze sağlık. Bundan daha etkileyici bir şair ruh hali tasvir edilirmi bilmem.
Gurbet Gecesi şiirimde benzer durumlar var. Bakarsanız sevinirim...
Selam ve sevgilerle...
rıfati tarafından 2/1/2008 4:41:28 PM zamanında düzenlenmiştir.