KARA BAHTIM
Dumura uğramış körpe dimağı,
Serap da “su” diye dili damağı, Kuruyup kavrulan o bahtı kara; Benim, benden başkaları değildir. Günücü dostların göz darbesiyle, Baltadan beş beter söz darbesiyle, Çam gibi devrilen o bahtı kara; Benim, benden başkaları değildir. Günahkâr bir asrın yükü boynunda, Müzmin ağrıların küflü koynunda, Kıvranan kıvrılan o bahtı kara; Benim, benden başkaları değildir. Hayır! Bu olamaz insanlık hâli, Yolgeçen hanında kazık misali, Ha bire sivrilen o bahtı kara; Benim, benden başkaları değildir. Yağmursuz havada sele kapılan, Yaprak oynamadan yele kapılan, Zamansız savrulan o bahtı kara; Benim, benden başkaları değildir. Çekeceği varmış çıkası canın, Baskısı altında kahpe dünyanın, Pestile çevrilen o bahtı kara; Benim, benden başkaları değildir. Ahmet Süreyya DURNA |