Mutluluk OyunuVe perde kapandı sahnede ikimiz vardık sadece Karşımızda izleyiciler alkış tutarken Işıklar da söndürülecek birazdan Sen savaş kazanmış komutan edasıyla Mutlu ve dimdik ayaktayken Ben kaybetmeyen ama kazanamayan emir kulu asker Yüreğim buruk, kalbim kırık Bedenim lime lime paramparça olmuş Bu mutluluk oyunu beni çok yormuş… Meğer ben at gözlüğü ile bakmışım hayata Yüreğimde senin için kurduğum o kocaman dünyamıza Nereden bilecektim Bana yalancı mutluluğu rol biçtiğini Yüreğindeki mutluluk oyununun son bulacağını Perdenin kapanacağını Ve perde kapandı oyun bitti… Daha fazla dayanamam bu oyuna Bırakın seyirciler alkışlamasın yalandan mutluluk oyununu Çıkaracağım şimdi salonda olan her kesi Başımı iki elim arasına alıp At gözlüklerini çıkarıp bir kenara atıp Dünya gözüyle bakmalıyım etrafıma Kendime gelebilmem için yalnız kalmalıyım… Yemin ettim, Bir daha yalancı mutluluk oyunlarında oynamam Yanımda da can yakan, ağlatan yalancı sevdalar olmamalı Delice sevmek rolü vermişler son perdede Gerçekten rol yapmadım hayatımın uç noktasını yaşadım Öpmenin, dokunmanın rol kesmesi olur mu? O sahneyi ben yüreğimde hissederek oynadım Çünkü seni gerçekten çok sevdim Oysa şimdi sen başka tende gezinirken Aydınlık dünyama inat karanlığa kapattım kendimi Zifiri karanlık geceleri daha çok sever oldum Çünkü karanlık yüzün, sonsuz karanlıklarda kaybolacak Geceler daha yakın bana karanlık yüzünü görmeyeceğim… İnandım ki kendi yalnızlığımda kaybolsam da Kendimden başka yarenim yok etrafımda Hal bu ki ne çok sevmiştim -seni Hiç hesap etmemişim severken Meğer yanında olmakla çoktan kaybetmişim değerimi Benden başka rol arkadaşı bulamadın mı? Ben yapmacık olamam, soyutlanırım hayattan Gözyaşı da dökmeyeceğim, döksem de yere düşmeyecek Senin yüreğine dokunamamışım ki Gözyaşlarım yüreğine düşsün Bu deli gönül rol kesmez buna da alışır yavaş yavaş… Aklım mantığım almıyor düşünmekten beynim durdu Güç kaybediyorum Elimde tutamıyorum hiçbir şeyi Her şey bir bir kayıp gidiyor avuçlarımın içinden Engel olamıyorum Yüreğimle beynim hançerlerini çekmişler savaş halindeler Yaraları derin Nefes aldığım sürece silinmeyecek Son nefesimi verene kadar da kapanmayacak Oynadığın mutluluk oyunu Nefes aldığım sürece canımı çok yakacak çok… //Arkadaşça uzanan bir ele aşık oldun mu? Neden üzgün olduğumu sorma bana! Sensizliğin resmi mutluluk oyunundan kalan gözlerimdeki bu hüzündür// Mustafa KARAAHMETOĞLU 22.06.2014 |
herkes kendi yoluna..
Doğal yorumunuzla renk katmışsınız abim..
Yürek sesiniz susmasın selam saygılarımla...