DAĞLAR YANKILANIRKEN
Ve dağlar yankılanırken feryadına
Azgınlaşır Fırat, deli akar Dicle Artemis’in gözleri sulanır, Ağrı dağının tepesinde kartal yuvası Buzul çağında bir yanı Palazlanır körpeler, kanatlanır Bir yanı volkandır Ağrı’nın Hiddetlenir, şiddetlenir, kabarır Patlayamaz bir türlü, isyanı içinde kalır… Amik ovasında şahlanırken bir küheylan Senin gözlerin dolar için burkulur, Taşar gelir asi yüreğinden bir isyan Türkün dağlarda, ovalarda yankılanır, Kimsin sen kimsin be çocuk Hangi ananın rahminden düştün dünyaya Nedendir ki asi yüreğin kabarır, Ve bir sevda düşerken içerine Hangi ana senin için sancıdan kıvranır… Ey şalvarına kurban olduğum Anadolu’m Ey benim çınar ağacım ki, Gölgesinde mevsimlerce huzur bulduğum Hangi dünyanın hangi mevsimisin sen Hangi babayiğidin harcı Hangi kanayan yaranın hicranısın Cesaret akıyor yamaçlarından Hangi memleketin mağrur dağısın… Sen hangi savaşın mağdurusun çocuk? Küllendi şimdilerde mangallar Senin yüreğinde ateş, Hangi cesur dedenin torunusun Kartal gibidir bakışların, alev saçar Kamaşır gözleri Helios’un, Gökyüzünü masum bir bulut kaplar Ve yine dağlar yankılanırken Varsın senin yüreğin de suskun olsun Sen gölgesine sığındığım buram buram Anadolu’sun… Artemis = Yunan Mitolojisinde Ana Tanrıça Helios = Yunan Mitolojisinde Güneş Tanrısı |
sıra dışı şairi Süleyman hocam
yine ne yaptınız böyle
mısralar uçmuş adeta
çağlamış coşmuş
sonsuzdur tebriklerim
saygılarım da ilavesidir