REYYA
Çocuktum... korkuyordum
Nede olsa suçluydum Yasak elmayı seviyordum Ve suçlusu olmadığım her güzelliğin Nedense, Bütün cezasını ben çekiyordum. Tamam, yaksınlardı ömrümü Varlık örsünde ruhum muttasıl Yokluk zulmetiyle dövülsün Öyleki aşktan münezzeh olsun kalbim. Yeterki ayrılığının adı vuslat olmasın Ve yeter ki her ayrılık Beni yine,beni yeniden getirip kapına bırakmasın. Bir insiyakti belki Beni bu intiharın can damarına götüren Dudakları şeytan kırmızı Göğsü melek beyazı bir kadın Ruhumdan kelepçelemişti beni saçlarına Elleri aşktan yaratılmıştı çünkü Gözleri arzudan. Arsız sarmaşığım Sesinde sessizliği çağıran gece Teninde zamanı söndüren ateş. Ah Reyya... sırrımda saklı ayna Canımı acıtıyorsun,dokunma bana. Bilmiyorsun, ruhumda açtığın kapıları Görmüyorsun yıktığın duvarları Bir sır var ardımda Sesini unutan bir rüzgar Kelimelerini unuttuğum aşkı dillendiren bir tuğyan Ve bir isyan Reyya Saçları aşk kızılı bir isyan.. Dokunma bana , dokunma adı yok duygularımın Kelimeleri daha yaratılmadı bu aşkın Dokunma sakın .. Susarım Reyya Çırılçıplak bir aşkla geliyorsun üzerime Hiç bir gece örtmüyor tenini Şiirlerimdendemi korkmuyorsun Reyya. Nasıl bir hayatın son nefesini tutuyorum içimde bilmiyorsun Bıraksam önce sen düşeceksin ellerimden Sonra bir yağmur yağacak Ve gözlerinden geriye Benden hiç bir şey kalmayacak. |
ve düşlerde büyüt yasaklı meyvelerden alıntı şiirleri
aşk öyle bir iklim ki vuslat tüter buram buram...