Şirazem
Muhtezin Şivem,
Su incinirse nilüferlerden
Gecelerin canını acıtırsa ay ışığı
Ve yağmurlar ıslatırsa bir gün perilerin dudağını
Sende işte o zaman imtina et benden .
Ve kork
Sevilmeyi bilmeden
Bilmek istemeden seven kalbimden.

Bir gün
Gaybın bir yerinden
Velevki..kalbinin içindendençağırsam
Seninle,senin sesinle dahi konuşsam gelme.
Gelme ki
Büyüsü bozulmasın aşkın.
Şirazem
Yalnız sitarem,
Yıldızlar gibi muttasıl
Dur öylece gökyüzünde
Sakın çıkma halenden
Bana yansıyan yüzünü
Sana benzeyen alemlerde seyretmek
Ateşin ,suyun toprağın sesini dinlemek
İsyanla sürgün veren filizlerin
Suyu cezbeden kudretin
Kuşları ürküten sessizliğin
Sırrına ermek demek.
Seni seyretmek,
Ay ışıgını yudumlamak
Uçurumlarda açan çiçeklere dokunmak demek.
Bundandır sana olan seyrimin sonsuzluğu
Ve bundandır
Eskimeyen sevdamın
Her yandığımda sürgün veren umudu.
Derin sular gibiyim
Gözlerinin yanısıdığı derin sular da
Masmavi bir sessizliğim.
Bazen ürpertiyor beni gözlerin
Canını acıtıyor yakamozlarımın
Bırakıp gitsem
Kalbimi damla damla
Avcuna bırakıp gitsem
Korkarım ki
Kendi sesimle çağırır beni gittiğim her yerden
Çünkü her ruh
Kendi cevherini arar aşkta
Kim olduğunu bilmeden.

Yine gözlerimden uzak sabahlarda uyansın gözlerin
Kekik kokan rüzgarlar uzak
Ellerin yasak olsun.
Ben ,aşkın manasını seviyorum
Seni ,kendi revzenimden seyrediyorum
Gözlerinde ürperen menekşeleri gördüğüm yerden.
Aşkın fecrinden.

Bütün meşalelerini söndürdüm şehrin
Gelip geçtiğin yerlerde
Hiç bir gece,hiç bir cin beni görmedi görmeyecek
Seni bir delinin sevdiğini
Hiç kimse bilmedi ,bilmeyecek.
Şirazem..muhtezin şivem
Sen şarkılar söyle yine
Lir sesiyle periler ülkesinden.
Ben seni zamanın evvelinden dinliyorum
Sessiz gemilerin kaybolduğu yerden.
İhtirassız ,iştiyasiz seviyorum
Sevilmeyi bilmeden ve bilmek istemeden.

Mustafa Kemal Serhatlı