Yalnızlığı Sevdim
Ben aşık olmuştum,
O ise yalnızca sevmişti, Çünkü ben üzülürken, O sadece gülebilmişti... Bu kadar kolay mıydı sevda ? Bırakmak olur muydu yarı yolda ? Ama sen gittin işte, Oysa hiç anlamadan, Ve ben anlatamadan... Önceleri çok zor geldi, İçim sıkıştı, yutkunamadım. Nefes almadan yaşamak gibiydi sanki, Ve baktığım her sokakta, Gördüğüm her yerde, Senden izler vardı... Kokunu duyar gibi olup, Az mı uyandığım geceler oldu, Sarıldığım ise yalnızca korkular, Ve gözlerinin olmadığı bir karanlık. Bilir misin ? Hiç kimsede seni bulamadım, Hiç kimsede aşkı tadamadım, Ve baktım sevecek de kimsem yok, İşte ben o zaman; Yalnızlığı sevdim... Ahmet Yalçın Aşcı |