Rıhtımda martıları izliyorum,
Denizin hırçın dalgaları arasında…
Uzakların uzak, yakının hiç olmadığını görüp,
Martı seslerinde kendimi bile unutarak,
Sadece izliyorum…
Ve biliyorum, yanan her kibritin bir zaman sonra söneceğini,
Ama kaybettiklerimin ise, asla geri dönmeyeceğini…
Çünkü ruhumu çalan mızrabı atamıyorum içimden,
Nağme oluyor, fakat hiç çıkmıyor kanayan şu dilimden,
Bir şey gelmiyor, soğukta titreyen elimden,
Ve anlıyorum artık, ölülerin nefes alamayışlarını…

Hayallerin, dalgalar arasında çırpınan martıları,
Rüyaların ise aslında gerçek olmadıklarını belirttiği,
Fırtınayla kayboluyorum, ama durduramıyorum,
İçimde barınan sensizliğin sesini…

İşte ben bu yüzden yaşamıyorum, sadece izliyorum,
Bir martıları, bir de unutamadığım seni…

Ahmet Yalçın Aşcı