Sessizliğin Ortasında
Sessizliğin ortasında yürüyorum,
Haykırışlarım cebimde saklı, En güzel şehrin tek harabesinde, Günün yeniden doğmasını beklerken… Gecenin karanlığı mı ? Ben tozlu bir iskemledeyim sadece. Masanın diğer ucunda ise kırık bir sürahi, Ama akan gözyaşlarımı dolduramıyorum, Elim uzanamıyor çaresizliğime… Üşüyen bedenim değil, İçimdeki senin göz kamaştırıcı masumiyeti, Olmazlar ülkesinin oldurulamaz gerçekliği. Gerçekler neden bu kadar acı, Neden bu kadar kötü değil mi ? Söyle yüreğim, yine kim bu gece ki katilin ? Seni senden alıp da götüren kim ? Nefesin dumanına gizlenmiş bir kaç kelimede, Kurşunu gözlerine çekip giden, Bu sessizliğin adı da kim ? Ahmet Yalçın Aşcı |